Berlin: city tripping as a cinematographic experience

Berlin is like a good movie.  While the end generic is being projected on the screen you want to see the film again. For me it was the third time in Berlin, though it actually was the first time I really had the opportunity to visit the city at random.  The first two times I landed in Tempelhoff, travelled by night train, went to meetings, visited an east Berlin style karaoke bar, went on a march with flags and drums, did only one real party … So I got the opportunity explore the city in a different way, call it the boys will be boys trip.

The S/U Bahn, public transport the artery system of a city

Analyzing blood samples, one can learn a lot about the individual: diseases, blood type, substance usage, eating habits, age, genetic composition, … The same with large public transport systems in general and more specific subway systems. Subways are the underbelly of society, the store where the creatures meet, …  Berlins U/S Bahn system has an open and semi vintage design,  inhabited with alternative and peculiar people one can openly and freely consume alcohol and have a chit chat:  there were several random conversations, the beating of a men by the umbrella of his girlfriend and the cherry on top was the threesome that offered vodka to be their photographer and naked dancing if I paid for a “KitKat”. Though the last offer I declined, I do not like to be manipulated in a too obvious manner.  Indeed manipulation is the art of subtleness.

 Being Martin Braichovic, lessons in social behavior

As Berlin calling suggests, next to architecture, art, design, …  Berlin has a vivid party culture with a lot of clubs.  In this part our Berlin chronicle  you will find 3 tips: from how to avoid being kicked out to getting a VIP treatment.  First If you look and behave like five übernormal drunk men from the countryside having a night out, … , you have a handicap. Second if you start banning and pulling the door, you won’t get in.  As we had to learn the hard way in the Golden Gate Club.  But if you take these two advices into account you will be fine. Being kicked out once we followed the procedure correctly: “knock knock”, “who’s there”, “Evening, can we come in”, ”thx”  After which we did not leave Suicide Circus till after dawn.[i]  Quick learners that we are, I tried to refine the procedure at the Tresor club.  I picked the guest list line, mainly because it was shorter. When asked if I was on the list, I answered “well I should be, but I am not sure.” When asked my name I said “Martin”.  They started funneling through some papers and asked, “Martin Braichovic”, on which I evidently replied “yes” , they thanked me by slapping a vip bracelet on.  Such a bracelet really helps  having a good night out while keeping your budget at bay: free entrance, free food, backstage access, cheap drinks, girly girls, …

Staying in Berlin

You can probably have nice expensive hotels all over Berlin.  I prefer our choice of a more modest backpackers accommodation in Kreuzberg Rooms 36.  This  hostel with its own cozy microcosms inhabited by staff, people passing true and others who seem to live there full-time is a reflection of Berlin as I got to know it in the U and S-Bhan system. 

The Berlin trilogy: two forthies

So the conclusion is that Berlin stays at the top of my European-cities-to-visit-list (together with Moscow or Saint Petersburg, Stockholm and Vienna).  But next time I will do the things I wasn’t allowed to do this time: go on a shopping spree, visit the Bauhaus museum, modern museum, …Or perhaps run a marathon

---

[i] Except Jay who went for a taxi drive of two hours

Maddens doctrine BIS: politieke onderhandelingen als een Russische roulette met een suïcidale tegenspeler

Vele liters inkt zijn gevloeid, uren radio en televisie zendtijd gefinancierd, alle eminente soms stokoude experts en ervaringsdeskundigen zijn opgevoerd om een licht te laten schijnen over de politieke crisis die het land al vier jaar in een wurggreep houdt. Deze bijdrage, van een semidyslectische ex-licentiaat in de politieke wetenschappen, is zelfs nog geen voetnoot in het debat.  Toch is het de ambitie om met ietwat holle sloganeske taal één van de onderliggende mechanismen in deze crisis en de aanslepende onderhandelingen bloot te leggen.

Iedere vogel zingt zoals hij gebekt is

Het aard van het beestje, de genetische code van een partij, … noem het zoals je wilt.  Eén van de belangrijkste spelers op de bühne is de Nv.a.  Het dubbele karkater, conservatief – separatistische, bepaalt de vorm en de inhoud van de crisis.  Het conservatieve karakte, die de vorm van de onderhandelingen bepaald, wordt geïllustreerd door de uitspraak van wijlen Hugo Schiltz.  Hij stelde in 2002 dat de NV.a besmet is met de erfzonde van het Vlaamse nationalisme.  Een gevoelig percentage van de Vlaamse beweging die collaboreerde met de Duitse bezetter deed dit niet uit rassenhaat.  Zij, net zoals Leopold III, waren aanhangers van de ‘Nieuwe Orde’ van de nationaalsocialisten.  Na de financiële crisis geloofden ze in een strak geleide partij die geflankeerd werd door vlaggen, liederen en symboliek die de waarden en rechten van het volk verdedigde.  In deze mind set is er weinig ruimte voor een compromis.  Compromis staat immers gelijk aan een aantasting van de rechten van het volk.  Een win-win situatie, essentieel voor een goed compromis, wordt is dus erg moeilijk.  Deze aversie voor het sluiten van een compromis verklaart waarom beide protagonisten met getrokken messen, in dit geval één revolver, tegenover elkaar staan

De paradox van de Maddens doctrinebis

Dit spel van Russische roulette wordt bemoeilijkt door het separatistisch karakter van de NV.a.  Voor hardliners is confederalisme al een te grote toegifte, voor de gematigden is dit een aanvaardbaar compromis.  De invulling van dit confederalisme moet wel de separatistische behoefte bevredigen.  Het confederalisme moet dus zo gebouwd zijn dat het op termijn de federale staat volledig uitholt en overbodig maakt.  Dit is de Maddens doctrine bis, een variant van de oude de verrottingstrategie.  Men wil niet langer het systeem van binnenuit saboteren, maar men wil het van binnenuit zo hervormen dat het op termijn in elkaar stuikt.  Dit is precies het suïcidale karakter van de onderhandelingen.  Lukt het niet een confederalisme, dat op termijn naar het einde van de Belgische staat leidt, te onderhandelen, dan wordt de trekker overgehaald.  De onderhandelingen zijn dood, de NV.a slikt een kogel, maar toch krijgt de NV.a wat ze willen.  Deze paradox is een terugkeer van de Maddens doctrine bis naar de oude verrottingstrategie.

Het eindspel

Is het morgen maandag het einde van de onderhandelingen?  Zelfs al lukt het om de onderhandelingen te redden, dan nog slepen we ons gewoon verder naar de volgende crisis.  Het dubbel karakter van de NV.a zal de verdere onderhandelingen blijven hypothekeren. Met het afsluiten van het dossier van de Lange Wapper, is er weliswaar een einde gekomen aan het openbaar geflirt met de liberalen, een akkoord over de financiering van het land is er nog steeds niet.  Pas als hier een aanvaardbaar compromis is bereikt kan gestart worden met het uitwerken van een beleid om de economische crisis aan te pakken. Ook deze onderhandelingen zullen geen sinecure blijken.