Na jaren standvastig weigeren goeie voornemens te maken, goeie voornemens stonden immers garant voor wat ik zeker niet zou doen. In 2011 heb ik besloten het geweer van schouder te veranderen, want dit jaar vond ik een leuke uitdaging: de marathon.
De Marathon
De mythische overwinningsloop van de Griekse soldaat Phidippides in 490 v. Chr van het slagveld in Marathon naar Athene is, als je wikipedia mag geloven, niet meer dan dat: een mythe. Ook de even mythische 42.185 km is niet de echte afstand tussen Marathon en Athene. 42,185km is wel de exacte afstand tussen het Oostelijk terras van het Windsor Castle en de finishlijn van het Londens Olympische stadion van de Spelen van 1908.
Mijn hoop om tijdens de laatste kilometers vergezeld te worden met een steeds aanzwellendere hope of land and Glory, dat, bij het overschrijden van de finish zijn climax zou bereiken in een daverende finale en dito applaus zoals te horen vanaf 5 minuten 50 seconden, was ijdel. Neen de natie, de vorst, vorstin en het ganse volk zullen niet uit bewondering knielen om zich, op Perfume-achtige wijze (zoals te zien vanaf minuut 7:09 tot 9:54) , en masse in een orgastische euforie aan elkaar over te geven, noch zullen de hemelpoorten opengaan, noch zullen de engelen gewapend met rijstpap, gouden lepels en een harp onder het goedkeurend oog van God de Vader mij naar de Tuin van Eden vliegen, waar ik door 99 smachtende maagden opgewacht wordt. Als er mij geen episch heroïsme te beurt zal vallen, waarom loop ik dan een marathon? Een goeie vraag die ik me misschien ook moest stellen, maar mijn trainingsschema’s zijn ondertussen opgemaakt…
De training
Het internet staat overvol met tips, voedingsregimes, trainingschema’s, … over hoe je de voorbereiding het best aanpakt. Drie meer of minder zullen het verschil niet uitmaken:
Mijn gouden trainingstip zat in een erg leuke verpakking ,versierd met een kleine glinstering, afgewerkt met een groen randje: “Lopen in de vrieskou is het leukste wat er is!” [1] Het zilver gaat naar gevarieerde rondes. Persoonlijk heb ik rondes van 7, 10, 12 en 14,5 km [2] in een polderdecor bezaaid met wereldoorlog één relicten waar ik steeds vergezeld wordt door Aalscholvers, Reigers, Kieviten, …. Het bronzenplak is voor de route en douche op het werk, zo kun je ook tijdens de winter overdag trainen.
De wedstrijd
